It happens once… just once in a soul’s time,
when the heart forgets reason, rhythm, and rhyme.
A glance, a smile — and the world stands still,
the sky learns silence, the winds lose will.
You may meet a thousand faces again,
but never that one heartbeat the same.
For love — true love — doesn’t come twice,
it carves its name once, and stays for life.
Maybe they felt it, maybe they lied,
maybe they stayed, or maybe they died.
But that first fire, that sacred ache —
no truth, no fake, can ever break.
Years may pass, the seasons spin,
yet the echo of that love still lives within.
You fall just once — and though hearts may roam,
that one forever becomes your home.
ಒಮ್ಮೆ ಮಾತ್ರ… ಆತ್ಮ ಸ್ಪರ್ಶಿಸುವ ಕ್ಷಣ,
ಹೃದಯ ಮರೆತುಹೋಗುತ್ತದೆ ಲಯ, ತಾಳ, ಧ್ವನಿಯನ್ನ.
ಒಂದು ನೋಟ, ಒಂದು ನಗು — ಲೋಕ ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ,
ಆಕಾಶವೂ ಮೌನ, ಗಾಳಿ ನಿಂತು ನೋಡುವುದು.
ಸಾವಿರ ಮುಖಗಳು ಮತ್ತೆ ಎದುರಾದರೂ,
ಆ ಸ್ಪಂದನೆ, ಆ ತಡಿತ — ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ.
ಪ್ರೀತಿ ನಿಜವಾದುದು — ಎರಡು ಬಾರಿ ಬರುವುದಿಲ್ಲ,
ಒಮ್ಮೆ ಬಂದು ಹೃದಯದ ಗೋಡೆಗೆ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಅಚ್ಚಾಗುತ್ತದೆ.
ಅವರು ಅನುಭವಿಸಿದ್ದಾರೋ, ಮೋಸಮಾಡಿದ್ದಾರೋ,
ಹಿಂದಿರುಗಿದ್ದಾರೋ, ಅಥವಾ ದೂರವಾಗಿದ್ದಾರೋ —
ಆ ಮೊದಲ ಬೆಂಕಿ, ಆ ನಿಶ್ಶಬ್ದ ನೋವು,
ಸತ್ಯವಾಗಲಿ, ಸುಳ್ಳಾಗಲಿ — ಎಂದಿಗೂ ಮಾಯವಾಗದು.
ವರ್ಷಗಳು ಹಾದರೂ, ಋತುಗಳು ಬದಲಾದರೂ,
ಆ ಪ್ರೀತಿಯ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿ ಒಳಗೇ ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ.
ಒಮ್ಮೆ ಮಾತ್ರ ಬಿದ್ದರೂ, ಪ್ರೀತಿಯ ಆ ತಾಣ —
ಜೀವನದ ಅಂತ್ಯವರೆಗೂ ಆಗುತ್ತದೆ ನಿನ್ನ ಮನೆ.
